W dużym nie zawsze się opłaca....

Dla każdego oszczędzającego nie jest tajemnicą, że dużę zbiorcze opakowania zawsze są opłacalne. Ale czy na pewno? Okazuje się, że niestety nie zawsze. Dzisiaj sama miałam okazję się o tym przekonać.
Niedługo będę robiła małe przyjęcie i już powoli kupuję produkty, które będą mi do tego potrzebne. Wśród nich znalazło się to mleko:

Większość wykorzystuje je do kawy, ja jeszcze robię z niego pyszną piankę.
Do deseru potrzebne mi są dwa opakowania po 500g. Oczywiście szybko po nie sięgnęłam. I już miałam włożyć do koszyka, gdy zobaczyłam, że obok stoi sobie to mleko, ale w opakowaniu dwa razy większym. Jeszcze szybciej wyciągnęłam po nie rękę. Coś mi jednak kazało spojrzeć na cenę i porównać obie. No i się okazało, że...... dwa opakowania po 500g są o 1zł tańsze niż jedno opakowanie 1000g. Niby niewiele, a jednak.
Zatem przed zakupem większego opakowania sprawdźmy cenę tego mniejszego. Może się bowiem okazać, że zakup kilku opakowań jakiegoś produktu jest tańszy niż ta ama ilość w jednym opakowaniu.

Sowa

Ostatnio miałam mały wypadek - o mało co, a zgubiłabym klucze do pracy. Na szczęście klucze domowe i te do pracy mam na osobnych brelokach. Jeden klucz znalazłam. Usłyszałam brzdęk, a na ziemi leżał jeden z pracowych kluczy. Podniosłam go i chciałam przypiąć do smyczy, a tam brak drugiego. Wróciłam się, ale go nie znalazłam. Na szczęście na drugi dzień jedna z koleanek znalazła go i oddała. Inaczej miałabym mały wydatek.
Wszystkiemu winna była smycz.

 Tutaj widać, że odpadła część karabińczyka na którym wiesza sie klucze.

 Tak przez kilka dni byłam zmuszona używać smyczy.

Najprostszym i najtańszym rozwiązaniem byłoby dopiąć klucze pracowe do domowych. Nigdy nie chciałam tego robić i teraz też nie rozważałam tego rozwiązania. Innym - wystarczyłoby wziąść nowe kółko do kluczy i przyczepić klucze i kartę dostępu. Ja jednak wolę coś ładnego.
Dlatego postanowiłąm, że uszyję sobie jakiś ładn brelok. Na topie są teraz filcowe breloczki w różnych kształtach. Najczęściej jest to sowa. Tak więc i ja chcę taką.
Filc w domu miałam (dostałam jakiś czas temu filc od Geny), resztę potrzebnych rzeczy też. Poszukałam w necie inspiracji. Godzinka wycinania i ręcznego zszywania kawłków filcu. I tak powstała ONA:

 SOWA JESIENNA

 Tak prezentuje się z kluczami

 Tutaj we wrzosie się ukryła.

 Tu obok dyni przysiadła.

Śmietniczanka

Jakiś czas temu mój mąż podsumował:
- Ty masz jakąś manię! Co przechodzimy koło śmietnika, to musisz się porozglądać. Niedługo zanurkujesz w środku.
Chyba trochę się wstydził, ale do czasu. I o tym ta historyjka.

Rzeczywiście, mam odruch patrzenia na okolice śmietników. Mieszkam na blokowisku, takich śmietnikowych stacji jest tu mnóstwo. Obowiązuje tez zasada - jeśli coś komuś może się przydać, a mnie nie jest potrzebne, ustawiasz obok śmietnika, a nie wrzucasz do kontenera. Ja też tak robię, z tą różnicą, że więcej biorę, niż daję.

Czy to wstyd? Kiedyś tak. Ukradkiem zerkałam na wystawiony przez kogoś przedmiot, czekałam do zmroku i... wtedy najczęściej już zdążył go wziąć ktoś inny. Dziś już się nie czaję. Tak jak okazja czyni złodzieja, tak i okazja czyni odważnym :). Nie robię nic złego, nie kradnę, ot, przygarniam rzeczy, których ktoś nie chciał.

Najbardziej  obfite łowy są w czasie wszelkich świąt - ludzie wykorzystują wolny czas, sprzątając w piwnicach czy szafach. Dobre są też sobotnie popołudnia. Często rozmawiam z osobami, które zbierają puszki czy złom, ja daję im namiar na ich zdobycz, a oni mi na moje. Zazwyczaj to bardzo mili ludzie.

Rachunek sumienia - niektóre rzeczy znalezione w ciągu ostatniego pół roku:
Komplet pościeli niemowlęcej z baldachimem Drewex. Cena sklepowa - ponad 100 zł. Na razie służą młodej, potem sprzedam za minimum 40 zł.
Droga gra planszowa dla syna. Kompletna, czysta, wystawiona w szczelnym opakowaniu.
Niemal zabytkowa maselniczka z glinki. Myślałam, że jest ciemnobrązowa, po umyciu okazała się beżowa. Sądząc po wzorku, ma około 70 lat. Lubię takie skarby.
Zabawkowy warsztat dla dziecka z pełnym wyposażeniem. cena w sklepie - ok. 150 zł. Młody ma za free.
Nowy pojemnik na śmieci - emaliowany, kolorowy, z klapka na pedał. W sklepie ok. 50 zł.
Mały stolik. Po pomalowaniu i oklejeniu stoi w pokoju młodego.
Zdobycz z dziś - 2 krzesełka do karmienia dla dzieci. Firmowe, z wymiennymi tackami, regulowaną wysokością itp. Cena w sklepie za sztukę to ok. 200 zł. Mają tapicerkę do naprawienia, ale co to dla mnie. Jedno zostanie dla młodej, drugie sprzedam. Myślę, że zarobię na tym ok. 60 złotych.
Było tez mnóstwo drobnych przedmiotów - doniczki, zastawa stołowa i sztućce (to na działkę, i tak co roku nam kradną), plastikowe krzesła (do naprawienia i na działkę), 3 komputery (mąż sklepał je w jeden i sprzedał za 300 zł).

W takim zbieractwie satysfakcjonujące jest to, że nigdy nie wiesz, co zdobędziesz. Trzymam się w tym wszystkim swoich zasad. Nie zbieram odzieży czy butów. Wszystko dokładnie myję, piorę i dezynfekuję. Doniczki też. Realnie oceniam, czy jestem w stanie przywrócić przedmiotowi dawny blask - czasem nakład finansowy przekracza wartość. Często tez przenoszę i myje przedmioty w rękawiczkach jednorazowych - nigdy przecież nie wiem, co działo się z nimi wcześniej.

A gdzie mąż? Jak zobaczył pierwsze realne efekty zbieractwa - tzn dodatkowy pieniądz, sam daje mi cynk o skarbach. I sam się zaczął rozglądać. Nie ma tyle odwagi, by coś zbierać, ale to kwestia czasu. :)

Kiedyś jeden pan od puszek powiedział mi tak (oczywiście wcześniej wybadał czy nie jestem jego konkurencją):
- Pani, ludziom to się poprzewracało od nadmiaru wszystkiego. Nie wiedzą, jak cenne rzeczy wyrzucają. Przecież to tylko śrubkę wkręcić i już działa.
I ja się z tym zgadzam.

Jak umyć pomnik - szybko i nie drogo?

Jesień w pełni. Listopad zbliża się szybkimi krokami. Zatem czas na mycie pomników swoich bliskich. Większość ludzi pomniki myje tylko raz do roku, właśnie przed wszystkimi świętymi. Aby sobie to ułatwić wiele osób wymieniło pomik na marmurowy. Ten wystarczy tylko przetrzeć ściereczką. Niestety większość z nas skazana jest na pomiki z lastriko, które były postawione dawno temu. Jak jeszcze cmentarz nie jest mocno zadrzewiony, lub sa to drzewa iglaste to mycie nie jest trudne. Niestety nekropolia w moim rodzinnym mieście jest mocno zadrzewiona drzewami liściastymi. Jest to piękne miejsce, jednak mycie pomików moich bliskich to już niestety męka.
Sklepy już pod koniec września zaopatrują sie we wszelkiego rodzaju płyny i mazidła, które maja ułatwic utrzymanie pomików. Kosztują one niemało, a ich działanie, też nie zawsze jest takie o jakim zapewnia producent. Przez wiele lat mordowałam się szorując pommnik różnymi pastami, płynami, proszkami. Raz efekt był lepszy, raz gorszy i nigdy nie taki jakiego oczekiwałam.
Rok temu za namową koleżanki, aby ułatwić sobie pracę do mycia użyłam ciepłej wody. Już to bardzo pomogło. W tym roku inna powiedziała o zwykłym proszku do prania. Pomyśłałam, że to nie głupie. Po co wydawać pieniądze na różne preparaty, skoro proszek do prania mam w domu.

Zatem jak w tym roku szybko, tanio i prawie bez wysiłku umyłam pomnik?

1. Potrzebujemy gorącej wody. - Znajdą się tacy co będą marudzić, jak to dżwigać tak daleko wodę, skoro jest na cmentarzu. Ja na cmentarz mam ok. 30km. i już od zeszłego roku wożę gorącą wodę. Rok temu wzięłam wrzątek w termosie, w tym wodę nalałam z kranu do butelki po napoju i zawinęłam w ściereczkę. Po dojechaniu na cmentarz woda była dość ciepła.
2. Proszek do prania. - Ja wykorzystałm proszek własnej roboty (pisałam o nim tutaj). Na dwa litry gorącej wody dałam 6 łyżek proszku
3. Szczotka do szorowania - duża i mała. Dużą szczotką szorujemy duże powierznie, mała potrzebna jest do szorowania zakamarków. (zamiast małej szczotki wykorzystałam starą szczoteczkę do zębów)
4. Ścierka - Ścierki mam zrobione ze starych podkoszulków męża.
5. Rękawice gumowe. - Zabezpieczą nam ręce przed brudem i niekorzystnym działaniem chemii. Można wziąć jednorazowe, ale one są dość cienkie i mogą nie wytrzymać do końca pracy.Gdy weżmiemy te grubsze, dobrze wlać do nich trochę balsamu do rąk. Pod wpływem ciepłej wody balsam dodatkowo zadba o nasze dłonie.

Do 2 litrów gorącej wody wsypałam 6 łyżek proszku do prania (domowej roboty). Dobrze wymieszałam. Dużą szczotkę maczałam w wodzie i szorowałam. Małą szczotką szorowałam zakamarki. Na koniec wypłukałam pomnik zimną wodą i wytarłam ścierką. 

Owszem trzeba było użyć trochę siły, ale nie tyle co zawsze. Efektem byłam bardzo zaskoczona. Jeszcze bardziej zaskoczona była mama. Myślała, że użyliśmy myjki ciśnieniowej.

Musujące kule do kąpieli - zrób to sam

Już od dawna podobają mi się musujące kule do kąpieli. Chciałam je wypróbować. (A czemu nie?)

Najtańsze w swojej ofercie ma Biedronka, ok. 4zł za jedną sztukę. Chociaż dzisiaj widziałam promocję w Kauflandzie i były po ok.3zł. Do tego są one dostępne w różnych kształtach, zależnie od sezonu (na Wielkanoc były dostępne w kształcie jajka, czy babeczki). Ale sknera we mnie powiedziała, że to drogo jak na jedną przyjemność. Dlatego zaczęłam szukać, czy tego cuda nie da się zrobić samemu. Przecież to nie może być trudne, a tym bardziej drogie. 

No i udało się. Zalazłam przepis. 

Co potrzebujemy:

 

• Sypki kwasek cytrynowy,
• sodę oczyszczoną,
• ulubiony olejek zapachowy,
• oliwkę dla dzieci / oliwę z oliwek / balsam do ciała

Ilość składników zależy od tego ile chcemy kul uzyskać. 

Proporcja kwasku do sody jest taka: kwasku dajemy o połowę mniej niż sody.

Do kul możemy jeszcze dodać: suszone kwiaty, zioła, barwnik, zmieloną kawę, wosk pszczeli, miód i wszystko inne co może byż przyjemne dla naszego ciała.

 Potrzebjemy jeszcze miskę, łyżkę, foremki do kostek lodu lub coś innego w czym uformujemy kształt "kul"

 Do miski wsypujemy sodę oczyszczonę i połowę tej ilości kwasku cytrynowego i razem mieszamy. 

 wkraplamy kilka kropli olejku zapachowego (u mnie różany)

 Powoli wlewamy oliwę z oliwek, balsam do ciała lub oliwkę dla dzieci. Dajemy tyle aby można było uformować to co chcemy. 

 Konsystencja powinna przypominać mokry piasek nad morzem. Mikstura może nam lekko musować, ale nie przejmujmy się tym - to jest normalne. Na tym etapie dodajemy różne dodatki jeśli chcemy je dodać. Ja tego nie robię.

 Do foremki do kostek lodu przekładamy naszą masę i mocno ugniatamy. Możemy formować kule i układać na papierze pergaminowym.

 Lub tak jak na tym zdjęciu formować za pomocą foremek do ciasteczek.

Uformowane kule zostawiamy na ok. dobę, aby dobrze wyschły. 

 Tak wyglądają po wyschnięciu.

Następnie przekładamy do szczelnego pojemnika. Do Kąpieli dajemy 2-3 kule - zależnie od ich wielkości.

 Tak prezentują się moje pierwsze "kule". Kule nie chciały się formować. Użyłam więc papilotek i foremek do muffinek. Kule są duże i nie za ładne. Spełniają jednak swoją rolę.

Gotowe kule, ładnie zapakowane mogą być świetnym prezentem.

Koszty: 

• soda oczyszczona ok 5 zł za kilogram, 
• kwasek ctrynowy ok.5 zł za kilogram
• oliwa z oliwek ok 12zł za butelkę 0,7l
• olejek zapachowy do 8zł za 12ml

Koszt jedej kuli zrobionej domowym sposobem to ok. 50 gr.

Jesienna dekoracja za 0zł

Jesień za oknem w pełni. Pochmurno i wietrznie, a do tego jeszcze zimno. Ale jesień taka być nie musi. W słoneczny dzień świeci ferią barw w złotym odcieniu. Aż chce się iść na spacer przez opadłe liście i szurać nogami wśród nich.
Właśnie w czasie takiego spaceru można znaleźć prawdziwe skarby: kasztany, żołędzie i złote liście. Wszystko to może być wspaniałą dekoracją naszego domu.
Dawno temu z liści robiłam wspaniałe różane bukiety. Musiałam przestać, bo koty miały z tego większą frajdę ode mnie. Zaś ja miałam dużo sprzątania, bo koty zniszczyły mi te bukiety.
W zeszłym roku postanowiłam zrobić wieniec, do którego koty się nie dobiorą. Tak wyglądał:

I trochę detali:

W tym roku postawiłam na totalną prostotę.

 Na spacerze z psem zebrałam kasztany.

 Z piwnicy wyciągnęłam duży słoik.

 Sznurkiem obwiązałam gwint słoika.

 Do słoika wrzuciłam zebrane kasztany.

Do tego jeszcze dynia czeka na ugotowanie. I taki jest efekt końcowy.

Koszt wykonania - zerowy. Korzyści ze zbierania kasztanów - bezcenne.

Nowy wygląd kuchni szybko i za grosze

Każda osoba, która przeprowadza się na nowe mieszkanie, kupione z drugiej ręki ma dylemat: zostawić to co zostawili poprzedni właściciele, czy wyrzucić. Zwykle jest tak, że jest tyle innych ważniejszych wydatków, że na początku wykorzystuje się to co się zastało. Podobnie było u mnie i Geny z kuchnią.
Gdy przeprowadziłyśmy się na swoje kuchnie były urządzone na tyle dobrze, że zostały tak jak były.

Jak jeszcze układ mebli  i same szafki nie drażniły mojego gustu, tak dobór kolorów już tak. I to bardzo

 Jak widać na zdjęciu szafki są w morskim kolorze, a na ścianach pomarańcza. 

Nie bardzo wiedziałam co mogę zrobić z szafkami, ale ściany przemalowałam na bardziej neutralny kolor tak szybko jak tylko mogłam. Szafki jednak drażniły mnie dalej. i szukałam sposobu, aby to zmienić bez kupowania nowych mebli. I z pomocą przyszła mi akrylowa farba do drewna. Kupiłam puszkę białej farby za ok. 25zł i przemalowałm fronty.

 Tak wygląda to teraz.

Wnętrza nie przemalowywałm, bo i po co.

Niedawno zaczęła mnie drażnić także lodówka, a raczej jej wygląd zewnętrzny. Lodówka nie była nowa. również kupiona z drugiej ręki i lata świetności ma za sobą. Z nią nie miałam takiego dylematu, jak z szafkami. Dokładie wiedziałam, jak zmienić jej wygląd. 

 Kupiłam rolkę okeliny (w Biedronce).

 Okleiłam fronty drzwiczek.

 I już lodówka wygląda inaczej.

Oklinę można też użyć na meblach. Ja tego nie chciałam robić, dlatego długo zastanawiałam się jak zmienić wygląd szafek.

Koszt okleiny w Biedronce 6zł za roklę. Wzory nie były "drewniane", dlatego mi się spodobały. Na pewno będzie wykorzystana do innych prac.